Al voor het seizoen begint, gedijt Roest goed bij 'persoonlijke aanpak' Reggeborgh

Hij is drievoudig wereldkampioen allround en heeft al vier olympische medailles in de kast hangen; drie zilveren en een bronzen. Geen beroerd palmares voor een 26-jarige, maar Patrick Roest realiseert zich: "Om echt de prijzen te winnen die ik wil winnen, moet ik nog een stap zetten."

Van de afgezwaaide Nils van der Poel, die hem op de Spelen op zowel de vijf als de tien kilometer aftroefde, heeft hij geen last meer. Toch voelde Roest de behoefte om de nieuwe olympische cyclus in een andere omgeving te beginnen.

Terugkomend op de stap die hij moet zetten, zegt Roest: "Ik wist niet zeker of me dat ging lukken bij Jumbo."

'Dit is het perfecte moment'

Zo kwam het dat hij na zeven seizoenen onder Jac Orie bij Jumbo-Visma de overstap maakte naar Reggeborgh. Daar hoopt Roest voor het eerst individueel goud te winnen op de WK afstanden en over vier jaar in Milaan olympisch goud.

"Het was lastig om te zeggen: ik ga weg. Je hebt toch zeven jaar samengewerkt met dezelfde mensen. Maar toen dit op mijn pad kwam, was het wel heel interessant voor mij zo na de Spelen. Als je wat anders wil proberen, is dit wel het perfecte moment."

Bekijk hieronder een reportage over Patrick Roest in het Zuid-Duitse Inzell:

Reggeborgh, de formatie van hoofdcoach Gerard van Velde, werd opgezet als sprintersploeg, kreeg er door de jaren heen middellangeafstandsrijders bij en heeft vanaf dit seizoen ook een allroundtak, met Roest als belangrijkste troef.

Minder data, meer praten

Zelf wilde Van Velde zich niet toeleggen op het trainen van allrounders. Die verantwoordelijkheid ligt bij Robin Derks.

Roest is zeer te spreken over hun samenwerking. "Ik vind zijn manier van werken heel fijn. Heel persoonlijk, eigenlijk. Heel anders dan hoe het bij Jac ging, die deed het op de wetenschap. Nu praten wij gewoon heel veel tijdens de training over hoe het op dat moment gaat."

"Ik denk niet dat wij iets heel geks doen, het was gewoon niet wat hij gewend was", zegt Derks over de trainingen met Roest. "Schaatsen is een gevoelssport. Met de data eronder kan je dat gevoel bevestigen. Ik geloof heel erg in het persoonlijke stukje, omdat het van dag tot dag varieert."

Roest: "Bij Jumbo was de ploeg een stuk groter en werd er een stuk meer op de data gelet. Die persoonlijke aanpak van Reggeborgh past gewoon heel goed bij mij."

'Lekker om even je gevoel te uiten'

"Nu kun je gewoon na en tijdens elke training even praten over hoe het schaatsen gaat. Het schaatsen op zomerijs ging minder en dan gaan we gewoon even zitten. Om eruit te komen wat er misschien is misgegaan, waardoor het iets minder gaat. Dat vind ik wel heel lekker, om even je gevoel te uiten. En dan is het ook fijn dat er gelijk stappen worden ondernomen als het niet goed voelt."

Het klinkt voor de buitenstaander misschien als niet meer dan normaal. "Klopt, maar dat was bij Jumbo vaak iets anders", zegt Roest. "Niet compleet anders, want in grote lijnen doe je misschien wel hetzelfde. Het zijn misschien details die iets veranderd zijn. En waar je de winst moet gaan pakken."

De eerste overwinning van het seizoen boekte Roest meteen bij zijn eerste race, op het NK voor clubs, de jaarlijkse wedstrijd tussen de ijsverenigingen. Roest reed in Thialf voor STV Lekstreek een officieus wereldrecord op de 3.000 meter: 3.36,80.

"Dat record maakt me niet eens zoveel uit, maar ik was blij dat ik mijn beste tijd ooit aan het begin van het seizoen neerzette. Dat laat zien dat het niveau goed is, dan heb je zelfvertrouwen voor de komende wedstrijden en komend seizoen."

Zo gaat Roest de schaatswinter in na een zomer in een nieuwe omgeving, die hem ogenschijnlijk goed doet. Toch was het ook een zomer met zorgen, want de zoon van een melkveehouder bleef niet ongeroerd door de zorgen die bij boeren door heel Nederland leven als gevolg van de stikstofdoelstellingen van het kabinet.

Roest zag zichzelf altijd na zijn schaatsloopbaan het bedrijf van zijn vader overnemen. "Dat is nog steeds denkbaar, maar of het ook leefbaar is... het wordt wel heel lastig gemaakt. Ik hoef er niet rijk van te worden. Als ik gewoon rond zou kunnen komen, ben ik allang blij."

"Je wordt er wel een beetje bang van", zegt Roest. "Omdat het iets is waar je van droomt en waar je je toekomst in ziet. Als ik klaar ben met schaatsen zou ik dat gewoon heel graag willen doen. Als dat niet meer kan door zulke regels, is dat gewoon ontzettend vervelend en dat maakt je soms een beetje boos. Maar je hebt het niet in de hand."

Ereronde met omgedraaide vlag 'niet de bedoeling'

Ook op het bedrijf van zijn vader werd de Nederlandse vlag op de kop opgehangen, zoals bij zoveel boerenbedrijven, uit protest tegen het kabinetsbeleid. Maar zelf, na een behaalde titel op het ijs, een ereronde rijden met de vlag ondersteboven, gaat Roest te ver.

"Je hebt ook mensen in het publiek zitten die wel met trots naar de vlag kijken, die mensen wil je geen pijn doen door met een omgedraaide vlag door een vol Thialf te rijden."

"Ik snap dat de boeren dat hebben gedaan, maar het is niet de bedoeling dat ik dat ga doen. Ik probeer gewoon mijn verhaal te vertellen van hoe ik mijn toekomst voor me zie en dan is de beste manier om gewoon met de media in gesprek te gaan. En te laten weten hoe het er voor ons en voor mij voor staat."