Ooit vervloekte Deckers de vergelijking met vader Krajicek, nu omarmt hij hem

Hij vond de vergelijking met zijn vader ooit vreselijk. Sterker, vroeger wilde hij hem er tijdens tennispartijen niet meer bij hebben. Tegenwoordig omarmt Alec Deckers, de zoon van Wimbledon-kampioen Richard Krajicek, de aanwezigheid van zijn beroemde vader.

Het is ook niet niks. Je bent jong, je wil tennisprof worden en je vader won in dezelfde sport ooit de belangrijkste trofee ter wereld. Die erfenis woog zwaar op de schouders van Deckers.

Het is ook niet zonder reden dat de ouders van Deckers er ooit voor kozen om hun kinderen de achternaam van moeder te laten dragen. Een bekende achternaam en bekende ouders, het kan voor een kind lastig zijn.

Voor Deckers was het inderdaad een worsteling. "Je leert ermee omgaan. Maar ik had er wel last van. Toen ik een jaar of twaalf was, wilde ik ook dat hij echt niet meer bij mijn wedstrijden kwam kijken", vertelt Deckers, 22 jaar inmiddels.

Dat is tegenwoordig wel anders. Deckers reist met Krajicek als (parttime)coach over de wereld om zijn droom te verwezenlijken. Als speler en coach, maar ook als vader en zoon.

Blessures

De ommekeer bij Deckers komt als hij, mede vanwege een groeispurt, vanaf zijn veertiende voortdurend wordt geconfronteerd met blessures. Een zware elleboogblessure, gescheurde enkelbanden en dit jaar zelfs nog een kwetsuur aan zijn biceps: Deckers is een wandelend medisch dossier.

"Door al mijn blessures was het niet meer vanzelfsprekend dat ik kon tennissen, dus ik ben mijn loopbaan ook veel meer gaan waarderen. Die spanning, met betrekking tot mijn vader, is nu helemaal verdwenen", zegt Deckers.

Deckers is nog een bescheiden prof, als nummer 548 van de wereld en heeft drie titels op zak in het future-circuit (het derde profniveau, red.).

Afgelopen weekend bij de Nederlandse kampioenschappen is Krajicek vooral toeschouwer van zijn zoon, die naast zijn vader namelijk ook een privécoach in dienst heeft.

Deckers haalt in Amstelveen verdienstelijk de halve finales, waarin hij in twee sets verliest van latere kampioen Botic van de Zandschulp. Voor Deckers is dat al een prestatie op zich.

Stoppen met tennis

Want het scheelde weinig of Deckers had de strijd van zijn tegensputterende lichaam verloren. In 2021 vraagt hij zich hardop af of het niet beter is om te stoppen.

"Ik had zeker mijn twijfels. Ik was 21 jaar, had nog geen proftoernooi gewonnen, bijna geen ranglijstpunten en alleen maar last van blessures. Ik dacht toen wel: wat ben ik aan het doen?", vertelt Deckers.

Een onverwachte toernooizege in het najaar van 2021 geeft de tennisser hoop. "Klein toernooi, grote emotionele waarde", zegt zijn moeder en schrijfster Daphne Deckers in een bericht op Instagram.

"Ik was na die titel ook heel emotioneel, omdat ik zo'n lange worsteling achter de rug had", aldus Deckers. "Ineens won ik acht wedstrijden op rij. Ik kreeg weer vertrouwen in m'n lichaam en mezelf, want dat was ik helemaal kwijtgeraakt."

Met het herwonnen vertrouwen in zijn lichaam klimt Deckers, onder anderen aan de zijde van coach Krajicek, dit jaar op de wereldranglijst naar plek 548.

Een groot voordeel voor hem: hij heeft een groep Nederlandse tennissers (zoals Van de Zandschulp, Tallon Griekspoor en Tim van Rijthoven) waaraan hij zich kan optrekken.

Flinterdun

Deckers geniet nu optimaal dat hij dit met zijn vader kan beleven, al erkent hij dat de grens tussen coach-speler en vader-zoon flinterdun is.

"Het is aan de ene kant superleuk, vooral als je veel wint natuurlijk, maar op de baan is onze verhouding echt wel coach-speler. Naast de baan slaat dat toch snel om naar vader-zoon", aldus Deckers.

"Het kan natuurlijk soms moeilijke momenten opleveren, maar ik ga er altijd vanuit dat personen uit mijn omgeving mij willen helpen. Ze hebben het beste met me voor, dus dan zijn dingen (zoals kritiek, red.) makkelijker te accepteren."

Deckers heeft natuurlijk ook het sprekende voorbeeld hoe het hebben van een vader als tenniscoach totaal kan mislukken. Krajicek trainde immers vroeger onder een stevig regime van zijn vader. Zo stevig, dat de twee lange tijd gebrouilleerd waren.

"Hij had inderdaad een iets mindere ervaring hiermee, want zijn vader was heel hard voor hem", aldus Deckers, die er meteen een positieve draai aan geeft. "Dus in die zin heb ik heel veel geluk met de mensen om mij heen. Ik ben blij dat ik dit met mijn vader kan delen."