McEnroe naar Ahoy halen? Een helse klus in 1981: 'Hij smeet zo de deur dicht'
Je zal maar de Atlantische Oceaan oversteken om een van 's werelds grootste tennissers proberen te strikken voor je toernooi, om vervolgens bij de ontmoeting de spreekwoordelijke middelvinger te krijgen. Of je krijgt een onheilspellend telefoontje dat je sterspeler in de politiecel is gegooid.
Het is voormalig toernooidirecteur Peter Bonthuis van het toenmalige ABN-toernooi, dat tegenwoordig door het leven gaat als het ABN Amro Open en vandaag van start gaat, allemaal overkomen. Het zijn verhalen die nu eigenlijk nauwelijks zijn voor te stellen.
Gepokt en gemazeld
Bonthuis werkt van 1974 tot 1983 bij het grootste tennistoernooi van Nederland en is dus gepokt en gemazeld als hij in 1981 op het vliegtuig richting Memphis stapt om de populaire Amerikaan John McEnroe op te zoeken. Het bezoek krijgt een verrassende wending.
"Bij aankomst zocht ik in het hotel zijn kamer op en hij deed de deur open. Dat deed hij nog wel in ieder geval. Maar hij zag mij staan en gooide zo weer de deur dicht", vertelt Bonthuis in 2013 in een NOS-reportage over zijn bijzondere ontmoeting.
McEnroe is volgens Bonthuis alleen in geld geïnteresseerd. Later op de avond treffen de twee elkaar bij toeval weer in de lobby van het hotel. Nu ontstaat er wel een amicaal gesprek, maar McEnroe hapt nog niet toe. Of de toevallige ontmoeting uiteindelijk toch een rol heeft gespeeld is gissen, maar 'Big Mac' zou jaren later alsnog drie keer acte de présence geven in Ahoy.
Bonthuis kan het in die tijd naar eigen zeggen een stuk beter vinden met een andere 'bad boy': de Argentijn Guillermo Vilas. Die laat de directeur wit wegtrekken van schrik als hij rond het toernooi met zijn besnorde manager Ion Tiriac, berucht om zijn excentrieke gedrag en handelswijze, in een Rotterdamse politiecel belandt.
Vilas en Tiriac hebben geen legitimatie bij zich als ze door een "overijverige" Rotterdamse politieagent worden aangehouden. "Tiriac had een hele grote Mercedes met een nummerbord uit Monaco en zag er toch wat extravagant uit met zijn grote bos haar. Dat viel op. Iedereen kende Vilas, behalve deze agent", vertelt Bonthuis.
Fake news! Ik denk dat deze meneer een mooi verhaal wil vertellen.
De gebeurtenis past in de tijdgeest van eind jaren zeventig, begin tachtiger jaren waarin een deel van de toptennissers zich als rocksterren gedraagt en ook zo wordt behandeld.
Spelers als McEnroe, Jimmy Connors, Vilas, Vitas Gerulaitis en Ilie Nastase, maar ook de introverte Björn Borg, doen vaak waar ze zelf zin in hebben. En allemaal hebben ze in Ahoy gestaan.
'Never a dull moment'
De vedettes deinzen er niet voor terug om scheidsrechters en lijnrechters te intimideren, fotografen uit te kafferen en soms vroegtijdig een toernooi te verlaten, terwijl ze wel gigantische bedragen aan startgeld incasseren.
"Er gebeurde altijd wel wat. Het was never a dull moment", vertelt Tom Okker in 2013. "Als iemand zich tegenwoordig zou gedragen zoals McEnroe of Nastase, zou die zijn geschorst, maar het publiek hield ervan. Ze verwachtten ook een uitbarsting van McEnroe of Nastase; daarvoor waren ze naar het stadion gekomen."
Maar wat weet McEnroe anno 2023 eigenlijk zelf nog van Rotterdam? Volgens de inmiddels 63-jarige Amerikaan had het toernooi in de jaren zeventig en tachtig al een goede reputatie.
"Ik hield van de energieke atmosfeer die er altijd hing. Het was in mijn tijd al een van de beste indoortoernooien in Europa", zegt McEnroe in januari tijdens een online persconferentie.
Jubileumconcert
Hij speelt in 1994 in Ahoy de laatste enkelspelpartij uit zijn loopbaan ("ik hielp het toernooi uit de brand na een aantal afmeldingen") en verschijnt in 1998 wederom in Rotterdam om op het center court met de Franse ex-tennisser Yannick Noah een jubileumconcert te geven, ter ere van de 25ste editie van het toernooi.
Ook dat weet McEnroe nog goed. "Alleen mocht ik dit van mijn vrouw niet te vaak doen. Ik moest het bij tennis houden!", glimlacht de Amerikaan, die dan in zijn woonkamer in New York spontaan zijn elektrische gitaar tevoorschijn tovert. "Zal ik dan maar een stukje spelen?"
De aanwezige journalisten verheugen zich dan op een spontane gitaarsolo, maar de ooit zo flamboyante 'Big Mac' stopt zijn pronkstuk snel weer terug in de koffer en kruipt terug in zijn rol als tennisanalist.
Maar dan tot slot. Wat weet McEnroe eigenlijk nog van het bezoek van Peter Bonthuis uit 1981 in Memphis? Gooide hij echt op botte wijze zo de deur dicht voor de neus van de Rotterdamse toernooidirecteur?
"Fake news! Ik denk dat deze meneer een mooi verhaal wil vertellen", zegt McEnroe, maar de glimlach die daarna langzaam op zijn gezicht tevoorschijn komt is veelzeggend.
Hij maakt vervolgens een licht verontschuldigend gebaar: "That's just me...."
