Vader Kadioglu: 'Het is anders gelopen dan gedroomd, maar niet minder mooi'
Het contrast kan niet groter. Het ene moment staan ze tussen tienduizenden uitzinnige Turkse supporters in een Duits stadion, de volgende dag zitten Feyzullah Kadioglu en Diane Matla ontspannen aan een kopje koffie aan de Lentse Plas, een rustiek plekje in Gelderland.
De ouders van de Turkse international Ferdi Kadioglu pendelen tijdens het EK heen-en-weer tussen de speelsteden en hun huis in Lent, pal aan het water dus. Diane springt er vrijwel iedere ochtend vanuit hun slaapkamer even in. "Dan zwem ik naar de overkant en weer terug. In 35 minuten. Niet gek toch?"
Het is de ideale plek om de hectiek van het EK even te ontvluchten. In de verste verte is er niets te ontdekken dat naar voetbal verwijst. Nog geen sjaal of vlaggetje. Diane: "Dat wordt hier niet gewaardeerd."
Blauw en geel
"Alleen de vlag van Gelderland is toegestaan", vult haar man aan. Om lachend te vervolgen: "Die is geel met blauw. Van een afstandje lijkt die dus wel op een vlag van Fenerbahçe." Het is de club waar hun zoon furore maakt, sinds hij in 2018 de overstap heeft gemaakt van NEC.
Kadioglu speelde zich in Turkije zelfs in de kijker van de nationale ploeg, terwijl een uitnodiging vanuit Zeist uitbleef. En dus speelt hij in de kwartfinales van het EK tégen Oranje. Tegen Cody Gakpo, Donyell Malen en Matthijs de Ligt, jongens met wie hij nog samenspeelde in de nationale jeugdteams van Nederland.
"Het is misschien iets anders gelopen dan hoe Ferdi het vroeger gedroomd heeft, maar niet minder mooi", zegt Feyzullah. "En reken maar dat hij zaterdag heel erg graag wil winnen. Daar gaat hij echt alles aan doen."
Die wil om te winnen zat er al heel jong in, zagen zijn ouders. "Hij zei als klein jongetje al dat hij later 'sportman' wilde worden", lacht Diane. "En er vloog weleens een bordspel van tafel als Ferdi dreigde te verliezen. Of hij paste de regels aan."
Ook het sportieve talent was al heel snel zichtbaar. Judo en tennis gingen hem goed af, maar voetbal was zijn grote liefde. Samen met zijn vader werkte hij honderden uren aan zijn balvaardigheid.
"Dan namen we een draagbare dvd-speler mee naar een voetbalveldje", herinnert Feyzullah zich nog. "Daar bekeken we filmpjes van Messi en Ronaldo. En dan gewoon nadoen. En we bekeken ook beelden van Beckham om zijn traptechniek te oefenen."
Dat laatste heeft al een aantal fraaie afstandstreffers opgeleverd. Al maakte Kadioglu zijn enige goal in negentien interlands van binnen het strafschopgebied. Toevallig wel een van de twee strafschopgebieden van het Olympiastadion in Berlijn, waar het duel met Oranje wordt gespeeld.
Geen Ibiza
Feyzullah: "Dat was zo gaaf! Dat was in een oefenwedstrijd tegen Duitsland, maar er waren zoveel Turken op de tribunes dat het wel een thuisduel leek."
Dat zal zaterdag vermoedelijk niet anders zijn. Dankzij Kadioglu zitten er dan zelfs tientallen Nederlanders in een Turks shirt op de tribune, want zijn vrienden komen ook allemaal.
"Eigenlijk zouden ze nu met z'n allen op vakantie gaan, maar dat hebben ze maar even uitgesteld", zegt Feyzullah. "En als Turkije de finale haalt, gaat hun tripje naar Ibiza helemaal niet meer door. Dat is toch wel sneu voor ze. Hoewel, ik denk niet dat ze er dan heel erg mee zullen zitten."
