Op de Berfloweg in Hengelo zijn tweeëntwintig burgers om het leven gekomen door een bominslag. Zeventien huizen zijn geheel verwoest. "Mijn kamer was in de voorkamer. Bij het raamkozijn kwam een bomscherf naar binnen gevlogen. Er zat een schroeiplek in de deken van mijn bed", vertelt de 9-jarige Gerrie Bloemen.

De buurtbewoners werden 's avonds overvallen door een gierend geluid. Nog voordat zij zich konden afvragen waar het geluid vandaan kwam, volgde een explosie. Het volgende moment lag de straat in puin en stond een geheel huizenblok in brand.

Een aantal buurtbewoners begon met gevaar voor eigen leven direct met het verlenen van eerste hulp. De brandweer kwam snel en kon nog enkele mensen redden. Pas toen 's nachts de brand onder controle was konden alle huizen worden doorzocht. De brandweer trof de lichamen van de slachtoffers aan, soms deels verkoold.

Wat de oorzaak is voor de ontploffing is nog onbekend, maar de brandweer vermoedt dat het om een Duitse 'vliegende bom' gaat die uit koers is geraakt, een V1.

Doelwit

Het is niet de eerste keer dat Hengelo te maken krijgt met oorlogsgeweld. De stad is een strategisch doelwit van de geallieerden, omdat het voor de Duitsers een belangrijk knooppunt is. Zo loopt veel treinverkeer via Hengelo, waarmee de Duitsers hun bevoorrading en manschappen aanvullen.

Daarnaast beschikt de stad over veel fabrieken. Door de wisselende berichtgeving over wat er in de fabrieken zou gebeuren, ontstonden er misverstanden. Zo kregen de geallieerden het vermoeden dat er Duitse wapens werden geproduceerd en werden de fabrieken hierom doelwit.

De bommen raakten niet altijd hun doel en hebben ook de binnenstad van Hengelo geheel verwoest. Daarnaast is in de directe omgeving ook grote schade aangericht. Er is weinig over van de stad.

Geluk

Gerrie Bloemen heeft de avond van de inslag veel geluk gehad. Hoewel ze iedere dag om 20.00 uur naar bed ging, lag ze die avond om 20.30 uur er nog niet in. "Dat is mijn geluk geweest."

Overdag was Gerries opa nog langsgekomen met een cadeau. "Opa had stelten voor mij gemaakt. Ik was daar heel gelukkig mee, ze waren heel mooi", vertelt ze. Die avond zijn Gerries opa, oom, tante, neefje en nichtje allen omgekomen.

"Ik heb mijn vader nog nooit eerder zien huilen."