Het bezoek van koningin Wilhelmina aan frontstad Den Bosch heeft een zwart randje gekregen. Na een feestelijke dag waarbij de komst van de vorstin uitbundig gevierd werd, sloegen er granaten in, waarbij zeven dodelijke slachtoffers vielen. De koningin was kort voor het drama vertrokken.

De granaten ontploften op steenworp afstand van de plek waar Wilhelmina de hele middag had doorbracht. Vooral het station, de Mariënburg, de Sint-Annaplaats en de Marktstraat werden getroffen. Naast de dodelijke slachtoffers raakten negen mensen gewond.

De ochtend was zo vrolijk begonnen. In het zwaar gehavende Den Bosch stond een uitgelaten menigte Wilhelmina op te wachten. Tientallen mensen stonden op daken of hingen zwaaiend uit de gebouwen op de Markt. Daar zagen de Bosschenaren hoe de koningin door waarnemend burgemeester Loeff op het verwoeste bordes van het stadhuis werd ontvangen.

'Langgekoesterde wens'

"Eindelijk heb ik gevolg kunnen geven aan de langgekoesterde wens om bevrijd Nederland te bezoeken en jullie allen weer te zien", sprak Wilhelmina de menigte toe. "Gij kunt zich moeilijk voorstellen wat het voor mij betekent na bijna vijf jaar in scheiding voor het eerst weer op Nederlandse bodem te zijn."

Na haar speech werd de vorstin het stadhuis binnengeleid, waar de aanwezigen spontaan het Wilhelmus begonnen te zingen. "Ik schaam mij niet te zeggen dat mijn ontroering te groot was om behoorlijk mee te zingen", liet iemand zich ontvallen.

De koningin kwam vorige week aan in ons land voor een rondreis van tien dagen. Ze had nadrukkelijk gevraagd om tijdens haar bezoek nabestaanden van slachtoffers en verzetsmensen te ontmoeten. Na het plechtige gedeelte nam Wilhelmina dan ook uitgebreid de tijd om met verzetsstrijders en oorlogsslachtoffers te spreken.

Vol trots spraken ze over de verzorging van gezinnen van onderduikers, het werk tijdens de bevrijding en de ondergrondse pers. Wilhelmina sprak meermaals haar dank uit voor hun verzet tegen de vijand.

De 12-jarige Riet van den Bosch was onderweg naar huis na het vertrek van Wilhelmina toen de granaten insloegen. "Iedereen was echt in een feeststemming. Mensen liepen in drommen dansend, zingend en gearmd terug naar huis. Ook door onze straat allemaal in de richting van het kanaal."

"Moeder zei op een gegeven moment nog: als dat maar goed gaat. Alsof ze een voorgevoel had. We waren altijd alert op granaataanvallen; je hoorde in de verte eerst wat doffe ploppen en daarna gefluit. Dan moest je wegwezen. Toen ook. Moeder nam ons mee naar huis, we schuilden op de trap. Ik zie die beelden nog voor me. Er lagen tientallen mensen."

Deze afloop deed iedereen beseffen dat, ondanks de komst van de vorstin, de oorlog nog niet geheel voorbij is.